Galatasaray’ın şampiyonluk kutlaması “5 Oscar kazanan film sunumu” filminin başında. Sonuçta, beşinci yıldız ve yeni bir efsane Çağı. Yenikapı Apocalypse kalabalık, Yenikapı aşk kokuyor. Takımdaki manevi sadakat muhteşem bir resim iken, kutlamayı organize edenler taraftarların çilesini ikinci plana attılar.
Garip şarkıcılar garip şarkılar.
Sahnenin ortasında bir araba.
Gecenin sonuna doğru, şampiyonluk mücadelesinde saatlerce hissedilen stresi yüklediler. Absimum her zaman eleştiri getirir.
Başka bir film sahnesi. Acının gerçekliğini kendi elleriyle yazan Fenerbahce, barbeküde kül bırakmayanlar toz oldu, hayranlar yanlış insanlara saygılarını geri vermek istiyorlar. Fenerbahce çocuklarının üzüntüsüne bakmayan Mourinho, sadece cebine bakıyor.
“Yerinde mi duruyor?” Söylüyor.
Bağışlandığı köşedeki deniz fenerinin dibine bir not bırakıldı. “Para için ölenlerden biri misin yoksa bize mi geldin?” Not üzerinde birkaç damla kurutulmuş gözyaşı var, ancak Mourinho için bir utanç yaşı olup olmadığı bilinmiyor!
Başkanlığın en acı verici kısmında başrol oynayan Ali Koç yakından ateş ediyor ve gerçeklerden uzak duruyor. “Gitmek bazen en gururlu eylemdir,” diyorlar, ama aslında adın büyüklüğüne bir tuzak koyuyor.
Başka bir sahne başka bir bölüm. Fenerbahçe’li bir baba ile trenleri saymaktan bıkmış 12 yaşındaki bir oğul arasındaki konuşmayı gözlemliyoruz.
Babanın babadaki yaşlı ateşi, oğlunun lehine olduğu renkler değil.
Baba çocuğuna bir göz gibi bakar, çocuk yağmurda bir bardak aşk gibidir. Ayrıca koltukların sahibine sadakatini ve sandalyede oturma sorumluluğunu biliyor. Sezonun sonunda, toz ve uçuş, ellerini açanların utanmaz tazminatı ve gerçeklikten kaçan gerçeklerin. Babasına sorar; “Bu tür erkeklere ne söylerdik baba?” Baba nezaket çerçevesinde, ancak yaşlı çocuğun 7 yıl içinde acıdan muzdarip olması kolay değildir. Oğul durmaz.
“Şampiyonanın posterini duvarıma kim asacak?
Kalplerin yazar olduğu bir ülkede, vicdan matematiği yaşlılarda değildir, ancak çocuklar bu hesabı iyi biliyorlar. “Galatasaray’dan tüm arkadaşlarımı tebrik ettim, bu sezon her şeyi hak ettiler, baba” diyor. Sarı lacivert forma, her zaman, kanda ağlayan kan aniden gülümsüyor. Yağmur kuşu sessizce kanatlar.
Diyerek şöyle devam etti: “Ruhsuz teknik adama milyonlarca dolar verenler, birbirlerine devrilen oyuncular aslında geleceğimizi harcıyorlar, önemli değil, borcumuzu kendimiz ödüyoruz, baba!”
Galatasaray’ın muhteşem kutlaması Yenikapı’dan şarkılarla yankılanan Fenerbahce basketbol takımının şampiyonası haberleri geliyor, çocuğun kalbini çiçek açmanın yeni bir umudu. “Birisi yaptıkları hataları fark ederse, eğer Fenerbahce ruhuna aykırı erkekler kulüpten temizlenirse, belki de gelecek sezon futbolda bu tür şarkıları söyleyeceğiz.”
“Biz oğlunu diyoruz,” diyor baba, “gün geliyor ve üzüntü de zevk alıyor.” Telefonuna yüklediği bir şarkının sesini sonuna kadar açar. Geç Edip Akbayram’ın sesinden, tüm çocuklar adına bir şarkının şarkı sözleri.
“Güzel günler göreceğiz çocuklar!”
Not: Her koltuk emektir ve bu çocukların sevgisi, biriken tüm borçları çocuklara geri ödemektir.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.